Er zijn te veel symbolen, trofeeën en taboes (interview GVA 18/1)
Net als de meeste burgers is ook Christian Leysen er boos en verbaasd over dat de politiek na zoveel maanden nog altijd rondjes aan het lopen is. “Als ik koning was, zou ik alle partijvoorzitters opsluiten in een kasteel tot er witte rook is.” Maar Christian Leysen is geen koning, en ook niet zomaar een burger, maar een liberaal parlementslid. Wat is zijn remedie?
……
Wat vond u van de toespraak van Magnette donderdagavond?
Christian Leysen: Ach, al die debatten zijn misschien interessant geweest, maar nu is er toch vooral de boosheid om het blijvende schimmenspel dat wordt opgevoerd, om het gevoel dat het niet vooruitgaat. Hoeveel informateurs hebben we al gehad? Het gaat niet om welke combinatie van partijen we moeten hebben. Wat telt is dat er een oplossing komt.
Hoe dan?
Je komt niet verder met maar verklaringen te blijven afleggen. Bedrijfsleiders gebruiken ook soms stoere taal, maar daarna komt de fase van onderhandelen en dat doe je in alle discretie.
U bekritiseerde zelf Bart De Wever voor zijn uitval naar Gwendolyn Rutten.
De uitspraak dat zij zelfs haar telefoon niet zou opnemen was not done en getuigde niet van staatsmanschap. Dat voorzitters maar verklaringen afleggen over hun eigen partij. Het dient het algemeen belang niet om dergelijke geruchten of roddels over anderen te verspreiden.
Ze had de N-VA wel net de rug toegekeerd. De Wever voelde zich verraden.
Voor mij blijft het een aberratie. Als je zo’n probleem hebt tijdens onderhandelingen, dan zeg je dat tegen mekaar in een besloten ruimte. Niet in verklaringen die je overgiet met een saus die gericht is op het brede publiek. En verraad? Dat is toch kinderachtig gedoe in plaats van staatsmanschap?
Met de Open Vld op één lijn met N-VA en CD&V zou je een heel ander verhaal krijgen.
Wat is er nu fundamenteel? De situatie is bijzonder complex. Je zit met elf fracties in het parlement, zeven zijn er nodig om een meerderheid te vormen. Dat moet je doen rond inhoud en dáár moeten de discussies over gaan. Je moet met anderen knopen doorhakken en in het belang van het land en de economie compromissen sluiten. Er is ook een liberale as die de taalgrens overschrijdt. Samen met de MR zijn we de tweede grootste familie van het land, met maar drie zetels minder dan de socialisten.
Is het probleem niet dat de twee grootste partijen aan Vlaamse kant een ander systeem willen maar niet groot genoeg zijn om dit te kunnen forceren, waardoor we in het ijle blijven hangen?
Wij zijn nog één land. Vanuit mijn ervaring in het parlement stel ik vast dat de contacten over de taalgrens heen zijn afgebouwd, bij alle partijen, al hebben wij wel een goede as met de MR behouden. Met een echtgenote die afkomstig is uit het zuiden van het land, uit Namen, beschouw ik het als een van mijn taken om daar wat aan te doen.
….
U ergert zich op Twitter aan ‘de publieke paringsdans’ van politici, maar MR-formateur Georges-Louis Bouchez speelt ook graag voor het voetlicht.
Als je dat niet graag doet, moet je niet in de politiek gaan. Je moet voor je stellingen uitkomen. De liberale prioriteiten zijn duidelijk: een goed draaiende economie, een hogere activiteitsgraad, een flexibeler arbeidsmarkt, een betere mobiliteit en een betaalbaar klimaatbeleid. Voor deze liberale agenda is het aangewezen dat wij samen met de MR mee beleid kunnen voeren.
In het scenario dat deze week circuleerde was Open Vld er niet bij, de MR wel.
We hebben een regering nodig met een duidelijk programma en ik denk dat het liberale gedachtegoed in dit land door een meerderheid gesteund wordt.
Een meerderheid?
Er is nog een partij die een gezonde economie, behoud van welvaart en betaalbare pensioenen als – weliswaar secundaire – agenda heeft. Dat dacht ik toch. Tot ze de regering liet vallen over een niet-bindend migratieakkoord. Haar eerste punt is en blijft een onafhankelijk Vlaanderen.
Eén oplossing voor de stilstand is een paars-groene regering, maar daar had u zich dus tegen gekeerd.
Ik denk dat we onderhand kleurenblind worden met al die kleurencombinaties. Als je te veel kleuren hebt, wordt het grijs. Ik blijf erbij dat drie zaken belangrijk zijn: inhoud, inhoud en inhoud.
Er zijn te veel symbolen, trofeeën en taboes. We moeten naar een gezonde staatsstructuur en een financieel beheer dat niet alles vandaag opsoupeert. Op pakjes sigaretten staat dat roken schadelijk is voor de gezondheid. Wij zijn geld aan het uitgeven dat er niet is en dat is schadelijk voor de volgende generaties. Wist je bijvoorbeeld dat we 10% meer uitgeven voor de diensten van de overheid dan andere landen, maar dat de service daarom niet beter is? En wat is de zin van verschillende systemen van kinderbijslag in één land? Als Vlaanderen dat dan zelf mag beheren, wat met veel poeha werd aangekondigd, maken we meteen de fout van het met terugwerkende kracht aan mensen met asiel te geven, wat we dan moeten corrigeren. Open Vld was trouwens voor de afschaffing van overdreven terugbetaling van kindergeld. Dat hebben wij onderhandeld bij de regeringsvorming en de Vlaamse regering zal dit ook doen.
De zin ervan is dat ieder zijn verantwoordelijkheid neemt voor inkomsten en uitgaven.
Maar we moeten de zaken ook op mekaar afstemmen, net zoals we dat binnen Europa doen. Anders blijft het niet efficiënt draaien of creëer je onderlinge concurrentie. Dat leidt niet tot verbetering, maar tot méér overheids kosten.
Bij de liberalen kwam verdeeldheid naar boven.
Als de discussies gaande zijn over inhoud, kan het zijn dat het enthousiasme voor de ene of de andere formule groter wordt. Het partijbestuur heeft dan duidelijk gemaakt dat het over de inhoud moet blijven gaan.
Met je enthousiasme moet je geen verkeerd signaal geven. Ik weet niet wie de nota-Magnette gelekt heeft en waarom en het gaat ook niet over dat soort zaken.
Het was Bouchez naar het schijnt.
(onverstoorbaar) Dan ben je in een verkeerde onderhandelingsmodus. Er zijn veel hervormingen nodig waarvoor je een regering nodig hebt. Er zijn nog altijd overheidsinstellingen die met een primitieve kasboekhouding werken, met alleen maar inkomsten en uitgaven, zonder balans of activa en passiva. We zitten met de stijgende vergrijzingskosten, twee miljard per jaar extra, we zitten met de maatregelen die niet zijn uitgevoerd omdat de N-VA uit de regering is gestapt. We moeten in de sociale en medische sector keuzes maken. Je kunt een euro maar één keer uitgeven. Dat ontgaat sommige collega’s soms.
U heeft een wetsvoorstel ingediend ter vereenvoudiging van de regels voor winkels met fruitpersen. Moet dat zo nodig?
Noem het een symbooldossier. Er zijn in dit land soms overdreven veel regels. Waarom moet een winkeluitbater een uittreksel uit het strafregister voorleggen en een borg van minstens 500 euro betalen als hij vers geperst fruitsap wil aanbieden? Het is maar één voorbeeld van vereenvoudiging. Neem het mobiliteitsbudget voor bedrijven. Dat werkt niet omdat het veel te ingewikkeld is. Minder maar betere regels en wetten: er is veel werk op dit vlak.
Jullie zitten niet stil in het parlement.
Mijn vrouw dacht dat ik misschien eens wat meer thuis ging zijn, maar drie, vier dagen per week zit ik in Brussel en er is altijd veel studiewerk. Mijn schilderlessen aan de kunstacademie heb ik moeten laten vallen. Mijn vrouw mag geen diners meer geven op donderdagavond. En ik kan mijn vakanties niet meer vrij kiezen, verdorie, de parlementaire verloven vallen samen met de schoolvakanties.
Tot slot. U pleitte begin jaren 2000 al voor een overkapping (in Berchem), een fiets- en wandelbrug, waterbussen en de verhuizing van de Sinksenfoor naar Park Spoor Oost. U was ook een vroege tegenstander van de Lange Wapper. Wat schuift u vandaag naar voren voor stadsontwikkeling?
Kort gezegd: een vlotte uitvoering van alles wat is afgesproken in het Toekomstverbond. Een treinverbinding voor personen tussen linker- en rechteroever. En we moeten er zo snel mogelijk voor zorgen dat het oost-westverkeer niet meer via de ring moet, maar vanuit Wommelgem kan aftakken via de A102 richting Liefkenshoektunnel.
Dirk Hendrikx – Gazet van Antwerpen – 18 januari 2020