Verslag aan mijn kiezers !

Exact een jaar geleden legde ik de eed af als volksvertegenwoordiger voor de Open Vld van de kieskring Antwerpen. De liberale partij vroeg me in februari 2019 of ik de Kamerlijst wilde aanvoeren. Ik nam de uitdaging aan. Na een boeiende campagne werd ik samen met Marianne Verhaert, mijn running mate en burgemeester van Grobbendonk, verkozen.

Als ondernemer actief in de ICT- en de havenwereld heb ik al een boeiend carrièrepad mogen bewandelen. Op 64-jarige leeftijd de kans krijgen om een volledig nieuw hoofdstuk te kunnen beginnen was een grote gunst, en tegelijk een oproep om mijn ervaring in te zetten voor onze samenleving.

Liberale waarden zoals vrijheid, verantwoordelijkheid en vooruitgang draag ik hoog in het vaandel.  Als ondernemer besef ik hoe belangrijk het is om een overheid te hebben die ruimte biedt voor initiatief.  Een slanke overheid die werkt met minder, maar betere regels. We hebben een land nodig waarin ondernemers en zelfstandigen zuurstof krijgen, in plaats van te worden tegengewerkt.  In zo’n land krijgt iedereen kansen en kan iedereen rekenen op solidariteit wanneer het echt nodig is.

Het parlementaire werk heeft een vaste cyclus. Maandag komen de partijbureaus samen. Op dinsdag en woensdag zijn er commissievergaderingen waarin op de details wordt ingezoomd per beleidsdomein. Op donderdag is er een vergadering met de collega’s van de fractie. Hier worden de voorstellen besproken die vanuit het parlement komen (wetsvoorstellen) of die vanuit de regering naar het parlement worden gestuurd (wetsontwerpen) en beslissen we over welke thema’s we de regering ondervragen tijdens het vragenuurtje in de plenaire vergadering, die na de middag plaatsvindt. In deze plenaire vergadering worden nieuwe wetten ook een laatste keer besproken, vooraleer ze definitief worden gestemd. Buiten deze vaste vergadermomenten gaat er heel veel tijd naar overlegmomenten met andere parlementsleden, kabinetten en partijgenoten. Ook overleg met de medewerkers of gesprekken met experten van buitenaf zijn dagelijkse kost. Instuderen van dossiers, teksten schrijven en het bijhouden van sociale media horen er ook bij. Wie zijn werk van parlementslid als een bijbaantje beschouwt, is fout bezig.

Als één van de 150 parlementsleden kan ik die rol alleen maar spelen door inhoudelijk te focussen op enkele thema’s.

Als lid van de commissie Financiën en Begroting waak ik mee over de boekhouding van de staat.  Ik heb het afgelopen jaar volop gepleit voor de terugkeer van budgettaire orthodoxie. De vorige Zweedse coalitie had de sanering van de overheidsfinanciën opnieuw in handen genomen. De stappen die ter zake vooruit werden gezet, zijn door de langdurige periode van lopende zaken tenietgedaan. Door onze hoge overheidsschuld en een begroting die er maar niet in slaagt om in evenwicht te geraken is dit land onvoldoende weerbaar voor de toekomst. De klimaatproblematiek en de vergrijzing zullen grote druk zetten op onze welvaartsstaat. De budgettaire ravage die de coronacrisis thans aanricht bewijst dat we orde op zaken zullen moeten stellen. Dat besef is nog niet doorgedrongen bij vele parlementsleden. Kijkend naar de stroom niet becijferde wetsvoorstellen is Sinterklaas blijkbaar al vroeg in het land. Uitgaven met schulden blijven financieren is geen optie, want dan betaalt de volgende generatie de factuur. 

Het streven naar gezonde overheidsfinanciën is voor mij verbonden met een oefening om onze overheden beter en efficiënter te laten werken. Dat kan en moet met minder regeltjes en loodzware procedures. Ik heb daarom een meldpunt opgericht waarop burgers nutteloze en tijdrovende regeltjes kunnen signaleren. Samen met collega’s Marianne Verhaert en Willem-Frederik Schiltz ga ik daarmee aan de slag: wetten afschaffen, processen en procedures vereenvoudigen. Een aantal wetsvoorstellen zitten al in de pipeline zoals het afschaffen van de tikklok op het werk of het afschaffen van het heffen van accijnzen op versgeperst fruitsap in de supermarkt, waarvan de inning meer kost dan wat ze moet opbrengen. Mocht u nog dergelijke kafkaïaanse toestanden willen melden; een adres: www.minderenbeter.be

Een parlementslid is dus op verschillende fronten tegelijk bezig. Over de problemen van vandaag, maar ook over de uitdagingen van morgen. Dat werk gebeurt niet alleen voor de camera’s in het parlementair halfrond, maar ook door vertrouwen te winnen. Door bruggen te bouwen over de partij- en taalgrenzen heen en verder te kijken dan de krant van morgen. Door opiniestukken in zowel nederlandstalige als franstalige pers alsook aan debatten in het zuiden van het land. Ik tracht informele kontakten te onderhouden met collega’s uit het parlement met als aanleiding de liefde voor kunst. Want samenwerking vereist elkaar kennen om elkaar iets (politiek) te gunnen.

De overstap van het bedrijfsleven naar de nationale politiek is voor velen in cultuurshock. In de Wetstraat heerst een andere dynamiek en gelden er andere regels. Gelukkig heb ik ervaring als gemeenteraadslid te Antwerpen en was de ‘politieke biotoop’ mij dus niet geheel onbekend. De snelheid waarmee de samenleving verandert verschilt enorm met de traagheid van het parlementaire proces. De technocratisering van de politiek leidt tot een kloof tussen volksvertegenwoordigers en ministeriële kabinetten. Debatten op hoofdlijnen worden herleid tot detaildiscussies in de commissies.

Veel parlementsleden belanden in een vicieuze cirkel waarin het behalen van streefcijfers van vragen en interventies primeren om toch maar hoog te scoren in de rankings die nieuwsmedia aan het einde van een legislatuur publiceren. Diezelfde media zijn tuk op het uitvergroten van persoonlijke conflicten en tegenstellingen. Politiek in de format gestoken van kijksport, in de hoop de aandacht van de kijker te kunnen blijven houden. Dit alles heeft zijn impact op de kwaliteit van het parlementaire debat. Dat is dubbel jammer, want veel collega’s, van welke partij ze ook mogen zijn, werken hard en gedreven. Bovendien ben ik na een jaar meer dan ooit overtuigd van de noodzaak van een sterk parlement als tegengewicht van de uitvoerende macht.

Naast de commisie ‘Begroting & Financien’, volg ik ook de dossiers over mobiliteit & overheidsbedrijven, klimaat & energie alsook buitenlandse zaken (waar andere VLD-collega’s het voortouw nemen) met bijzondere aandacht. Je kan je werk in het parlement alleen maar doen in teamverband. De Open VLD fractie in de Kamer is een hechte groep met veel complementaire ervaring en extpertise. Het is fijn om met hen samen te werken.

Vandaag kan de Open VLD rekenen op een nieuwe voorzitter, Egbert Lachaert, die nog sterker zal inzetten op het belang van een gezonde economie als fundament van onze welvaartstaat, maar ook op een sterk team – zowel voor als achter de schermen.  Samen met hen zet ik me in om verder te bouwen aan de toekomst voor Antwerpen, Vlaanderen en heel ons land.  

We moeten ons samen engageren, want politici alleen kunnen het mooie weer niet maken. Ook u kan mee de hand aan de ploeg zetten.  

Meer over mijn politieke activiteiten vindt u op mijn website en sociale media. Aarzel niet om contact op te nemen, om uw mening te delen of een handje toe te steken. 

Christian Leysen